Deplasman Günlüğü # 2

Aslında söylenecek, söylenmesi gereken o kadar çok şey var ki maça dair... En gerekli olduğu maçlarda disiplin sorunu(!) nedeniyle oynatılmayan Batuhan'ı yada neden ısrarla maç esnasında sahada değil de kale arkasında ısınmakla ömrünü tüketmek zorunda kalan Adem Sarı'nın oynatılmadığını falan yazmak istemiyorum. Herkesin gördüğünü söylemek kolaya kaçmak olur....

Tek bir detay var kafamda... Maç boyu çıkan olaylar arasında karşılıklı yapılan tezahüratlardan beni en çok yaralayanı... Bursaspor tribünlerinden yükselen "Eses Kümeye" sesleri...

Oysa ne de güzel hayallerimiz vardı, soranlara tek hedef zirve dedik yıllarca.. Realist olmak gerekirse de, bu sezon şampiyonluk değil belki ama en azından onurlu bir mücadeleyle ilk 3, ilk 4 olur diyorduk içten içe. Olmuyor, taraftarın ne kadar pozitif bakarsa baksın, başarı için inanması gerekenlerin en mühimi, profesyonel(!) yaşantılarına senin hayallerini sığdıramayacak kadar sığ düşünenlerden oluşuyorsa olmuyor işte...

Komşunun keyfi yerinde zafer türküleri söylerken, bize kalan yine deplasman günlüğüne Türk Sanat Müziği eşliğinde not düşmek oluyor işte...