Söylemiştik, Ankara'nın en güzel yanı 3 puanla dönmek olsun diye. Tam 45 yıl sonra ilk defa Ankara'da galip geldik Gençlerbirliği karşısında. Bu sezon ikinci kez totem yıkıyoruz, ilki Beşiktaş'ı yaklaşık 30 yıl sonra yenmekti, ikincisi bu galibiyet oldu. Birer birer kafalardaki tabuları kırmaya başladığımız bu sürecin sonu nereye varıyor, bunu konuşmak için henüz çok erken ama tünelin sonundaki belli belirsiz ışık umut verici.
Umut veren asıl detay ise sezon başında takım içindeki anlaşmazlıkların bolca konuşulduğu ortama inat, sezon arası kampında ve sonrasında yansıyan samimi görüntüler. Klişe bir söylem vardır hani, kolej havası yakalayan takım başarıya muhakkak ulaşır, diye. Görülen o ki, bizim takımda şu aralar esen hava bu yönde. Maçtan bir gün önce baba olan Diego Ângelo de Oliveira için gelen iki hediyeden biri tek golle alınan galibiyet, diğeri de takım arkadaşlarının gol sonrasında artık klasikleşmiş bebek sallama hareketiyle golü yeni doğan kızına armağan etmesiydi... Geleceğine hep inandığım o güzel günlerin sinyali olan bir cumartesiyi geride bıraktık!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder