Sami Yen'e Selam Olsun

Eskişehir'den uzakta oluşumun getirdiği bir psikolojiyle imrenerek bakıyorum bazen Sami Yen'e maça giden taraftarlara, özellikle de Esesimin maçlarına gidemeyip İstanbul'a tıkılı kaldığım zamanlarda... Yaklaşık 3 yıldır Mecidiyeköy'de yaşıyorum. Dolayısıyla evde geçirdiğim haftasonu olduğunda epey denk geldim Galatasaray taraftarına Samiyen dolaylarında, hatta maç köftesinden de epey yemişliğim vardır.

Şahsen sempati dahi beslemediğim bir takım Galatasaray, gözümde diğer iki İstanbul takımından zerre farkı yok. Ancak, ben her şeyden önce bir taraftarım en yalın halimle... Bir taraftar için maça gitmenin, maç önü atmosferini yaşamanın, stada yakın kuytu sokaklarda yada sigara yasağına rağmen duman altı olmuş barlarda bira içip beste mırıldanmanın tadını en iyi ben bilirim.

Yakın zamana kadar Eskişehir Atatürk Stadyumu'nun da yerinde geliştirilemeyeceği için şehir dışında yeni bir alana taşınması gündemdeydi, şimdilik ertelendi bu proje ama çok da uzak bir tarihe değil. Yani, kaçınılmaz son bizim de kapımızda. Bu sayede daha iyi empati kurabiliyorum Galatasaray taraftarlarıyla.

Bugün itibariyle veda ediyorlar anılarının ev sahibine, çevremde gördüğüm kadarıyla da aşırı duygusal bir ruh halindeler haklı olarak... Ben de bir Eskişehirspor Taraftarı olarak, hem Galatasaraylı arkadaşlarıma selam niteliğinde hem de yaşadığım en keyifli deplasmanlardan birine tanık olan Ali Sami Yen Stadyumu'na saygı niteliğinde bu yazıyı not düştüm tarihe...

*Türkiye'de hem deplasman hem de ev sahibi takımın yan yana koreografi yaptığı tek maç (27 Eylül 2009)

TT Arena Deplasman Tribününde görüşmek üzere...